Suzan Schuttelaar (1974) werkt aan de rand van de binnenstad van Gouda. Haar atelier bevindt zich vlak bij de historische museumhaven.
Je klautert over de trap naar twee hoog achter en je treedt binnen in een ruimte waar gecreëerd en gedoceerd wordt. Vol met meer dan levensgrote portretten en met mensfiguren beschilderde objecten, die worden onttrokken aan het oog of verbonden door een veelheid aan draden. Al schilderend wordt onderzocht wat er onder de huid schuil gaat. Het moet wel ergens op lijken, maar vooral iets aan de oppervlakte brengen. Ruimtelijk, conceptueel en intensief werk. Het schuurt, ontrafelt en confronteert.
Schuttelaar beheerst verschillende genres, maar voelt zich bovenal scheppend kunstenaar en probeert zich los te weken van het stempel portretschilder. Als schilder gaat ze uit van een aantal klassieke principes van de schilderkunst en combineert die hier en daar met de losse toets van het impressionisme. Steeds vaker laat ze het platte vlak los en wordt het werk ruimtelijk. Elk mens inspireert haar op een persoonlijke manier, elke kop heeft een eigen uitdrukking en een eigen verleden. Daarom probeert ze met ieder werk een verhaal te vertellen, gebaseerd op haar individuele interpretatie. De mens blijft een centrale plaats in het werk innemen. Het werk moet vooral ook een uitdaging zijn om te maken en is vaak een langdurig en ook fysiek uitputtend proces.
Er is zo veel meer dan een goed gelijkend portret.
Ze is haar opleiding begonnen aan het Grafisch Lyceum in Utrecht. Daarna doorliep ze met succes de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag waar ze voor het eerst het gevoel had precies op haar plek te zijn. Zeven dagen per week bezig kunnen zijn met dat wat je echt boeit.
